GÜNLER SAATLİ MAARİF TAKVİMİ LEZZETİNDE

Söküklerini diktim ömrümün
Teyelledim önce
Köşe başlarına iğne ardı
Med cezir kahırlar
Ardım sıra gelmesin diye

Aştım kaybolmuşluğun bombardımanında
geri saran travmaları
Sildim mürekkep lekelerini
çıkmaz yıkasan kalır lekesi
Tarttım hepsini birer birer
Acı baskülünde

Öğrendim birinin
En sevdiği şeyin tango olduğunu
Kaybettikten sonra
bulduğum günlüğünde

İçki sonrası açlığı gibi
Özlemlere
Yıldız katladım

Yıllarca
Kedi taşıdık ve
Aşk bıraktık bazı köşelere

Külledik hislerimizi
Duyarladık ağlamaklı sesimizle

Kapladık duyguları tülden bir örtüyle
Billur duraklara gömdük sakladık
Balıkistan ülkesine

Üşüdük
Susadık
Ayladık
yıldızladık

Burçak sözlülere sunduk sevgimizi
telli redifli

Anlaşılmadık
duraksadık

tütün bastık
yaralarımıza

Yazdılar
Sildik
Sonra tesellileştik

Lüks gömleği ışığında
dönerken pervaneler
Dinledik sessizliğin sesini
ve konuştuk fısıltıyla
Düştük
Edebi bir sarmalanmaya

Sırılsıklam ıslansak da
klişe yağmurlarında
Aşk artık Saatli Maarif Takvim
yapraklarında

Son sözü söylemedik daha
Son sözü sakladık baharlara.


Nurhan  ÖZGEL
30.11.2017

Tweet

Yazarın Tüm Yazıları...  -   Yazar'a mesaj yaz  -   Yorum Yaz 

Okuyucu Yorumları