|
SEVGİLİ FİKRİYE ZEYNEP ABLAMIZA
Tarih kitaplarına sizi de koymadılar. Milli Mücadele tarihimiz, Milli Mücadelede Kadınlarımız içinde siz olmadan eksiktir.
Sizin İstanbul’dan Ankara’ya nasıl geldiğinizi Atatürk’ün emir çavuşu Ali Metin’in anılarından okudum. Siz gelince karınlarına sıcak çorba girmiş. Yırtık çoraplarını diker, eskilerine yama yaparmışsınız. Tarih kitaplarını elinizden düşmezmiş. Mustafa Kemal’in sekreteri, askerin annesiydiniz.
Ankara tren istasyonundaki Direksiyon Evi’ne siz gelmeden bir süre önce burası İngiliz karakoluydu. Gazi burayı boşalttı, İngiliz askerlerini esir aldı. Onları, Malta sürgünleriyle takas için evlere hapsetti. TCDDY Ankara Gar Müdürlüğü içerisinde şimdi müze olan bu binayı, Milli Mücadeleye karargâh yaptı.
Bu karargâhta artık bir aile vardı; üst katta Gazi ile ikiniz, alt katta Türk askeri.
Bir gün Adem Çavuş size su getirmiş, sizinle hatıra fotoğrafı çekmiş:
“Fikriye Hanım çalışma esnasında. Suyu getiren Adem Çavuş.”
Bir de sizi çalışırken çekmiş. Arkasına yazmış:
“Fikriye Hanım, Gazi’ye gelen mektupları inceliyor. Milli Mücadele, Ankara”
Resimlerinize bakıyorum, kültürlü, eğitimli, kararlı, ne yaptığını ve nerede olduğunu bilen, ön saflarda bir Fikriye Hanım görüyorum. Sorumlu devlet memuru gibi kıyafetiniz, derli toplu saçınız, işini ciddiyetle yapan duruşunuz… Belli ki, bu evde bulunan her asker kadar siz de kararlısınız.
Fotoğraf bana sır verir gibi konuşuyor; “Fikriye Hanımefendi bu karargâhta sekreterlik görevi yapıyor. Gazi’ye gelen mektupları önem sırasına göre ayırıyor, ivedilik gerektirenlerini Gazi’ye iletiyor, yabancı konsolosluklardan gelenleri bir dosyaya, cevapların bir kopyasını arşive, asker mektuplarını diğer tarafa, Müdafaai Hukuk derneklerinden gelen yazıları diğer dosyaya…”
Bu işler savaş yıllarında çok ciddi işler olmalıydı. Bunları yapacak kişi, bilgili, becerikli, akıllı ve yürekli olmalıydı, daha da önemlisi Mustafa Kemal Paşa’nın çok güvendiği insan olmalıydı. Bir gece baskınıyla her şeyin bitebileceği bu evde yaşamanın nasıl bir risk olduğunu bilmeden burada olunamazdı.
Bu resimleri çekmek için gerekli izni aldım, 5 Ağustos2010 günü, iki fotoğrafçı arkadaşım, Rahime Sarıhan ve Yakup Karabudak ile birlikte gittik, çektik. Burada görülen iki tanesi Rahime’nin arşivindendir.
Diğer aile fotoğraflarını ve soyağacını çektik. Yeğenlerinizden biri, size verdiği fotoğrafta “Halam Fikriye Zeyneb’e” diye yazmış; adınızda Zeyneb olduğunu öğrendim.
Emir çavuşunuz Ali Metin, Çankaya’daki eve taşındığınızda, Zübeyde Hanımla birlikte İstanbul’dan gelen Abdürrahim Tunçak’ın dersleriyle bizzat ilgilendiğinizi söyler. Belki de onun annesiydiniz. Gazi ile bir evde yaşıyor olmakla askerin gözünde siz zaten evliydiniz. 1908’den beri bir aile olduğunuza benim de kanaatim vardır.
Sizin intihar etmediğinize, öldürüldüğünüze de kanaatim vardır. Bence siz Kuvayi Milliye şehidisiniz.
Sizi, Çankaya’nın İlk Hanımefendisi olarak görüyorum. Bu görüşümü araştırmacı Erol Mütercimler’e açtığımda onun da aynı fikirde olduğunu öğrendim.
Sevgili Fikriye Zeynep Ablamız!
Sizi tarihe bir daha yazmak için kitabıma alıyorum.
Ellerinizden öperim, ışıklar içinde uyuyun!
Mahiye MORGÜL
4.10.2010
 Yazarın Tüm Yazıları... -  Yazar'a mesaj yaz
-
Yorum Yaz
|
|
