HAYATA KÜREK ÇEKİYORUZ – YAŞAMAYI HİSSETMEK

Keyifte olduğum günlerden birindeyim. Maaile elele, sevgiyle. Beylerbeyinde, kalamar, balık, tereyağında karides.

Kim düşünür kilo derdini, bu kadar lezzetli yemekler olunca karşında?
Hafta içinde felekten bir gün buna denir herhalde. Trafik çok güzel, ortamda sadece turistlerden oluşan birkaç masa, birde karşımızdaki masada Muhteşem Süleyman’ın kayınvaldesi, Binbir gecenin Şehrazat’ın annesi balık yemekte arkadaşı ile.
Hava mis gibi ne bunaltıcı sıcak var ortamda ne de üşüten sersemleten rüzgar. Tam gezme havası, keşif zamanı.

Bende öyle yapıyorum uzun zamandır istediğim yerlerdeyim, yanımda aşık olduklarım.
Maaile o kadar keyifli ki turist gibiyiz, sırt çantamız elimizde sular ve olmazsa olmaz fotoğraf makinası. Kendi şehrimizde turist gibi günün keyfini çıkarıyoruz.
İnsanlar balık tutuyorlar yüzlerindeki ifade o kadar keyifli ki bende bir kez daha keyif alıyorum. Turistler benden daha sahiplenmiş ortamı eda ile oturmuş balıklarını yiyorlar bu manzarada.

Boğaz köprüsü bir tarafımda, Fatih Sultan Mehmet diğer tarafımda. Üstümden sürekli Yeşilköy’e inişe geçmiş uçaklar geçiyor. Dur durak yok o kadar hareketli o kadar renkli bir manzara var.
İstanbul’a aşık olduğumu anlıyorum bir kez daha.
O kadar trafiğine, insan kalabalığına rağmen herkesi kucaklayan bu şehre bayılıyorum. Dünyada kaç tane var böyle boğaz, bu manzara?

Sıcacık kucaklıyorum sevdiklerimi. Sezen şarkısı mırıldanıyorum ‘unuttun mu beni sildin mi herşeyimi’ yaşananlar, hayatımızdaki ile, dostlarımız, arkadaşlarımız , eski şarkılar, anılar, anılarda kalanlar her şey ama her şey bizim gerçeğimiz. Bizi bu güne getirenler bize hayatı güzel yapanlar coştukça coşuyorum bir geminin aniden dalgalarının kıyıya vuruşu gibi ŞAH’lanıyorum.

Bir arkadaşımın dediği gibi ‘esas yaşlılığımızda birbirimize daha çok ihtiyacımız var’ demişti kahvelerimizi yudumlarken anılarımızı , yaşadıklarımızı gülerek konuşurken. Yaşlılığımıza enerji dolduruyorum bende, sizde hiç unutmayın günün kıymetini bilin, şükredin yaşama, size sunduklarına. Az da olsa sunulan çok da olsa biz insanız gidilen yer şekil aynı bu yüzden kıymetini bilin yanınızda elinizde gönlünüzde olanların. Bunun adı hep AŞK.

Hüzünlerimi de barındırıyorum içimde, sevinçlerimi de her şey benim her şey.
Kendimi sevdiğimi bir kez daha anlıyorum hatalarımla sevaplarımla. Ben benim işte. Beylerbeyinde sahilde balık tutanların arasında bunlar aklımda birbiri ile çarpışırken yanımda biri cep telefonuyla konuşuyor kulak misafiri oluyorum, o da konuştuğu insana boğazı anlatıyor ve ekliyor ‘hayata kürek çekiyoruz abi’ acayip hoşuma gidiyor hemen minik defterime not alıyorum; Hayata kürek çekiyoruz.

Hepimiz bir şeklide kürek çekiyoruz kimi çok yoruluyor, kimi çok az, kimide dümende kaptanı hayatın sefa kısmında oturuyor. Ama herkes herkes bu yaşamda bir çok hikaye ile hayata kürek çekiyor. Hiç bir şey dışarıdan göründüğü gibi olmuyor. Akşam üstü kahveye uğrayan yaşamı güzel yorumlayan dostlarım ile paylaşıyorum; Hayatı bardağın hangi kısmı ile görmek isteğine bağlı diye. Hepiniz dolu tarafından bakın dolu.

Oğlum elinde transformers’ı ile yanıma gelip yanaklarımdan öpüyor, sevgili eşim telefonuyla konuşuyor. Hepsine bakıyorum, zaman zaman herkes kendi havasındaymış gibi gözükse de biz birbirimizle sessizde bir bütünüz onu anlıyorum. Bugün bana iyi geldi, evren gözüm başka açıdan bakakaldı yaşama benim sevdiğim yerden baka kaldı……

RÜYA mı GERÇEK mi?
Bu yazımı daha önce karalamıştım, canımın acıdığını hissettiğim anda. Keşke son bir kez görseydim diye düşündüğümde. Yayınlayamadım bir türlü tam olmadı gibi geldi. Ama o kadar doğal, o kadar gerçekti ki bu satırlar bıraktım olduğu gibi dizeler aktı geçti.

Öbür dünya ile bu dünya arasında bağ olduğuna hep inandım hele de diğer dünyada da sevdikleriniz varsa inanması daha da keyifli bir hal alıyor. Kendinizi çok iyi hissediyorsunuz.

Ve bir gece;
Rüyama girdi aniden. Uykum bölündü gerçek mi rüyamı diye algılamak için gözlerimi araladım evet rüyamda gelmişti. Karşımdaydı. İlk karşılaştığımız yerdeydi.
İlk birbirimizi görmemiz tanıştırılmamız o sahneler yeniden canlandı.
Rayban gözlükleri ile orda duruyordu nasıl sevimli nasıl tatlı.

Sahne belirdi aniden ben konuşuyor bir şeyler anlatıyordum heyecanla ve aniden arkama döndüğümde göz göze gelişimiz… Ne kadar canlı ne kadar gerçek. Sonra Kaderim Gülsün adlı teknede, denizdeyiz, adaları, koyları gezdik birlikte rüyamda hep olduğu gibi gerçekte.

Kıyıya uzandık sonra hiç konuşmadık öylece uzandık kafalarımız birbirimize yakın ayaklarımız uzatmışız yüzü koyun yattık. Kayan yıldızları yakalamak istedik. Gözleri ile çok şey anlattı, gözlerimle çok şey anlattım birbirimize seneleri aktardık bir arada olmadığımız ama birbirimizi andığımız , yaşamlarımızı anlattık, hislerimizi, o dönemlerde hiç söyleyemediklerimiz hep içimizde kalanları.

Ve artık zaman doldu der gibi eli ellerimden kaydı. Bana veda etti şimdi tam gidiyorum dedi seni hep hatırlayacağım der gibi gülümsedi.

Uzaklaştı hayali uzaklaştı kendisi.Artık vedalaşmıştık . O bana veda etmeğe gelmişti, sanki beni duymuştu… Uyandım uykudan gerçek gibiydi ,aniden takvime baktım ve 7 siydi gidişinin tam o gece bana gelmişti… ŞAH ‘landı yüreğim, hem acıdı hem mutlu oldu. Hayat buydu.


Perrin GÖKDEMİR ÜLKER
1.07.2011

Tweet

Yazarın Tüm Yazıları...  -   Yazar'a mesaj yaz  -   Yorum Yaz 

Okuyucu Yorumları