KADINSI BİR YAZI

Başka yerlerde doğdum, büyüdüm, başka yerlerde okuyup, başka yerlerde çalıştım. Başka başka şehirlerde yaşadım. Çok eski hallerini bilmem ama İstanbul’un modern bir şehir olduğunu söylemek zor. Yer, içer, gezersiniz ama evinize dönerken saat kaç, sağdan soldan görüp, garip garip bakanlar var mı diye düşünürsünüz. Ben; bir kadın istediği yere tek başına gidemiyor, istediği zamanda evine rahatça dönemiyorsa, o memleketin modern filan olduğunu düşünmüyorum. Sadece cinsiyeti için hoş olmayan bakışlara maruz kalınıyorsa, isteği dışında bazı şeyleri yapmak, zevki dışında giyinmek, zorunluluktan kısıtlanmak zorunda kalınıyorsa o memeleket henüz Ulu Önderin söylediği ‘’muasır medeniyet seviyesi’’ne maalesef gelememiş demektir.

Maalesef ki bu durumun eskisinden daha iyi olması gerekirken, giderek daha da kötüye gittiğini düşünüyorum. Çocukluğumda annemler arkadaşlarıyla ‘’kadınlar matinesi’’ne gider, eğlenir dönerlerdi. Yanlarında bir erkeğin olmasına ihtiyaç duymazlardı. O zamanlar moda olan kısacık mini eteklere dönüp kimseler bakmazdı. Şimdilerde minisine gerek yok, etek altına topuklu ayakkabı giyebilmek bile cesaret ister oldu. Hele bir de rujunuz kırmızı ise, hiç dışarı çıkmayın daha iyi. Çerçeve maalesef çok da iyi görünmüyor. Bu çerçeveyi bireysel olarak değiştirmeye çalışmak, bireysel olarak bazı damgaları yemeğe aday olmak demek. Toplumsal olarak bir şeyler yapabilmek de kadınlarımızın bilinçli olabilmesiyle mümkün. Ne zaman kendimizi kadın erkek gibi değil de insan gibi hissetmeye başlarsak, sanırım o zaman daha medeni olmayı başarabileceğiz. İnsan perspektifini genişletip, hayatına sanatı, sporu, gelişimi, bilgiyi, entellektüelliği sokmaya çalışmadıkça, bakış açılarının sığ olması kaçınılmaz. Kadınla erkeğin yanyana gelmesi gereken alanlar artmadıkça, hatta şu dönemlerde azaldıkça, cinsiyete göre düşünce tarzı da her zamankinden daha çok ağır basacaktır. Tam tersi ortak paylaşılan alanların artmasıyla, cinsiyet kavramları daha da eşitlenecekitr.

Birlikte spor yapılabiliyorsa, birlikte çalışma ortamları paylaşılabiliyorsa, birlikte sanat yapılabiliyorsa kimse kimseyi cinsiyetine göre değil, yetenekleriyle, yapabilirlikleriyle, başarılarıyla görmeye başlayacaktır.

Bu günün çocuklarının, yarının büyükleri olduğunu unutmayalım. Çocuklarımızı yetiştirirken doğru mesajları vermeyi atlamayalım. Kendimiz sadece sözlerimizle değil, yaşam tarzımızla da örnek olalım. Yatırımımızı çocuklarımıza, gençlerimize yaparsak ancak kazanabiliriz ileriki yılları. Yoksa kendimizde, geleceğimizde kaybolur gider.

Kendimizi kadın gibi hissedebileceğimiz, kadın olmaktan gurur duyacağımız zaman, bir kademe daha yukarı çıkarak insan olduğumuzu farkedeceğimiz zaman ‘’kadınlar günümüz’’ daha kutlu,daha mutlu olacaktır. Kıskançlık gibi,sahiplenme gibi, saygıyı sevgiyi yanlış algılamalara taviz vermeden önce kendimiz olmayı başarabilmeliyiz. Biz kadınların en büyük avantajı, hem erkekleri, hem kadınları yetiştiren kişiler biziz. Kendimizi küçümsemeyelim.İnsan varlığının bir adım daha ileri gitmesine katkımızı farkedelim. Kendi emeğimize önce kendimiz saygı duyalım. Emeğe saygı duyan, kadın emeğine de saygı duyacaktır. ’’Dünya emekçi kadınlar günümüz’’ kutlu olsun.


İlknur ERŞAHİN ÇAKICI
8.03.2013

Tweet

Yazarın Tüm Yazıları...  -   Yazar'a mesaj yaz  -   Yorum Yaz 

Okuyucu Yorumları